Η εποχή των μικρών ηγετών

Η σύγχρονη πολιτική ιστορία διδάσκει πως ανεξαρτήτως της δυναμικής που ένα κόμμα μπορεί να αναπτύξει σε επίπεδο στελεχών, αυτός που κάνει την διαφορά, είναι πάντα ο ηγέτης.Το δυνατό χαρτί του ΠΑΣΟΚ μέχρι την κατάρευση του 2004, ήταν ο τεχνοκράτης Σημίτης, το δυνατό χαρτί της Νέας Δημοκρατίας μέχρι τη συντριβή του 2009 ήταν ο οραματιστής Καραμανλής.

Η πολιτική τους εξαφάνιση την επόμενη των εκλογών σηματοδότεί μία ανθρωποφάγα εποχή που οι "ηγέτες" (λόγω τίτλου) θυσιάζονται στο βωμό των κομμάτων. Οι σημερινοί "ηγέτες" των μεγάλων πολιτικών κομμάτων δίνουν την αίσθηση πως προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλό προφίλ, για να γλιτώσουν της μοίρας των προκατόχων τους ... την ίδια ώρα που και τα δικά τους στελέχη κρατάνε μικρό καλάθι για τους ίδιους.

Ο Παπανδρέου αδυνατεί να χειριστεί τον βαθύ ΠΑΣΟΚ και ο Σαμαράς δεν μπορεί ούτε το γραφείο του να τιθασεύσει, ούτε να καθαρίσει από τη σαβούρα τη Νέα Δημοκρατία. Χαρακτηριστικό εξάλλου είναι το πάρτυ που κάνουν οι εφημερίδες του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή του "διαπλεκόμενου" Παπαμιμίκου στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ.

Οι ηγέτες φαίνονται στα δύσκολα και τα δύσκολα και για τα δύο κόμματα έχουν έρθει. Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική ... είναι πρωτίστως πολιτική γιατί η πολιτική μας χρεωκοπία οδήγησε στην κατασπατάληση των εθνικών πόρων, των Ευρωπαικών κονδυλίων και των "δανεικών" που τόσα χρόνια εισέρευσαν στην Ελλάδα.

Για όποιον δεν το έχει καταλάβει ... αναζητούνται ηγέτες, αναζητείται όραμα. Ο ευρών, αμοιφθήσεται.