ΟΝΝΕΔ: Νίκησαν το πελατειακό σύστημα, οι ΜΚΟ και η … Prada

Η χθεσινή ψηφοφορία για την ανάδειξη προέδρου της ΟΝΝΕΔ αποτελεί αναμφισβήτητα νίκη της συμμετοχικής δημοκρατίας. Αποτελεί επίσης παρήγορο γεγονός ότι στις εποχές που ζούμε 43.000 νέοι άνθρωποι πήγαν και ψήφισαν, ασχολήθηκαν δηλαδή με τα κοινά. Και συγχαρητήρια στο νικητή.

Από εκεί και πέρα όμως θεωρούμε ότι η χθεσινή διαδικασία αποτελεί ήττα της νέας εποχής που άρχισε με την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στη Νέα Δημοκρατία. Και νίκη του κακού, «συστημικού», παρελθόντος της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ. Νίκησαν το πελατειακό σύστημα, όσοι θέλουν να περάσουν το μάθημα με μέσο, οι διατελέσαντες σύμβουλοι υπουργών και καθηγητών, οι ΜΚΟ, τα Tag Heuer και  η Prada.

Έχασε η καλύτερη Ελλάδα, αυτή που νίκησε στις 29 Νοεμβρίου.

Η εκλογή του νέου προέδρου της ΟΝΝΕΔ δεν έγινε ύστερα από κινηματικές διαδικασίες. Δεν έγινε ύστερα από μια πάλη ιδεών. Συγκρούστηκαν μόνο δυο μηχανισμοί στελεχών και όπως ήταν φυσικό νίκησε ο παλιότερος και ο πιο έμπειρος.

Κι αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο δίδαγμα εν όψει του Συνεδρίου της ΝΔ για όσους ενδιαφέρονται να αλλάξουν πραγματικά τη ΝΔ και να την κάνουν ικανή να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών.

Η ΟΝΝΕΔ έχει μετασχηματιστεί προ πολλού, από πολιτική νεολαία σε σύνδεσμο εξυπηρετήσεων ημετέρων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με τέτοια στελεχιακή υποδομή και υποδομή μελών, ήταν απολύτως αναμενόμενο τύποι σαν τον Παπαμιμίκο να έχουν πλεονέκτημα. Κακά τα ψέματα: Στη ΔΑΠ μπαίνεις στο Πανεπιστήμιο όχι για ιδεολογία, αλλά για να περάσεις το μάθημα, άντε και για να πας καλή εκδρομή.

Για να σπάσει αυτό το απόστημα έπρεπε να δημιουργηθεί μια κινηματική δυναμική αντίστοιχη με αυτή της εκλογής Σαμαρά. Τέτοια δυναμική ΔΕΝ δημιουργήθηκε. Καλώς ή κακώς, οι εκλογές της ΟΝΝΕΔ θεωρήθηκαν μια εσωτερική κομματική υπόθεση. Αντιθέτως, η εκλογή Σαμαρά ΔΕΝ θεωρήθηκε εσωτερική κομματική υπόθεση, γι’ αυτό και συμμετείχε τόσος κόσμος με τόσο ένταση.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει τα όρια των δυνατοτήτων Σαμαρά μέσα στο κόμμα, αν πάει με τριαντάφυλλα και γαρύφαλλα. Θα του πιάσουν όλα τα καλά πόστα οι Παπαμιμίκοι, και όταν έρθει στην εξουσία θα ψάχνει μετά να μην κάνει εξυπηρετήσεις σε όλους αυτούς και δεν θα ξέρει πώς θα γλιτώσει την εσωτερική υπονόμευση.

Και νομίζω ότι ο «Επώνυμος» το είπε καλύτερα από όλους: Ο Μεταξάς είχε πει το «Όχι» χωρίς να ρωτήσει κανέναν, αλλά η απόφαση εκείνη ήταν πολύ πιο «δημοκρατική» από το «Yes» του Σημίτη στα Ίμια. Δικτατορία στη μία περίπτωση, δημοκρατία στην άλλη, αλλά το ζήτημα είναι ποιος εκτελούσε το πραγματικό θέλημα του λαού. Έτσι και με την ΟΝΝΕΔ. Πρέπει να γίνει μάθημα.

ΑΝΤΙNEWS