Στρουκτουραλισμός ή ψυχή για την ΟΝΝΕΔ;

Γράφει ο Ιωάννης Δημητριάδης, μέλος ΟΝΝΕΔ Πέλλας

Η προεκλογική περίοδος για την ανάδειξη ηγεσίας στην ΟΝΝΕΔ τα είχε όλα και ακόμη περισσότερα. Βασικά, κάπου το πράγμα ξέφυγε καθώς δεν έλειψαν εμπάθειες, αστήριχτες κατηγορίες, άκριτος φανατισμός, γηπεδικός τζερτζελές. Νέοι είμαστε το αίμα βράζει, θα ειπωθεί και καμιά κουβέντα παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς οι ανοικτές εκλογές, η προσφυγή στους νέους της βάσης είναι πρωτόγνωρη διαδικασία και ήταν σίγουρο ότι θα εμφάνιζε κάποιες «δυσλειτουργίες» που την επόμενη φορά θα εκλείψουν λόγω εμπειρίας.

Ειπώθηκαν όμως και πράγματα ουσίας. Οι υποψήφιοι παρουσίασαν τις προτάσεις τους και τα οράματα του καθενός είναι πλέον ξεκάθαρα. Θα σταθώ περισσότερο στις ολοκληρωμένες προτάσεις του Ανδρέα Παπαμιμίκου και του Κώστα Χατζή που εμφανίζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον κυρίως και εξαιτίας της διαφορετικής τους αντίληψης.

Ο κ. Παπαμιμίκος εστιάζει περισσότερο σε θέματα πρακτικής φύσεως, επικεντρώνεται σε ζητήματα δομών και αναγάγει την μορφή που θα πάρει η οργάνωση ως το κορυφαίο διακύβευμα για την ΟΝΝΕΔ. Η εμμονή του (σε άρθρα και συνεντεύξεις) για την διοικητική συγκρότηση είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη. Πολλοί λένε ότι κατέχει και την τεχνογνωσία για ένα τέτοιο εγχείρημα. Αν αντιλαμβάνεστε την ΟΝΝΕΔ ως ένα Σύστημα αποτελούμενο από επιμέρους συστήματα, τότε ο Παπαμιμίκος είναι ο άνθρωπός σας. Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος αντιλαμβάνεται την ΟΝΝΕΔ ως μυικό σύστημα.

Αντίθετα, ο Κώστας Χατζής μιλά κυρίως πολιτικά. Με συνεχείς αναφορές στην φιλελεύθερη ιδεολογία, σε αρχές και αξίες, φαίνεται να υποσκελίζει συνειδητά την οργανωτική δομή (αν και έχει καταθέσει προτάσεις) και να δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην δημιουργία και υπεράσπιση πολιτικών θέσεων. Το τρίπτυχό του είναι Ήθος-Ιδεολογία-Μαχητικότητα. Πιστεύει πως για την επιτυχία ή την αποτυχία δεν ευθύνεται η μορφή του …σκελετού αλλά το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου. Η επιδίωξή του για όσο το δυνατόν περισσότερες κάλπες και η συνεχής προσπάθειά του λάβει η διαδικασία κινηματικό χαρακτήρα που δεν περιορίζεται στα στενά κομματικά στεγανά, φανερώνει και το γενικότερο πλαίσιο που θα υπηρετήσει όταν και αν εκλεγεί πρόεδρος. Ο Κώστας Χατζής αντιλαμβάνεται την ΟΝΝΕΔ ως μίγμα.

Επομένως ο καθένας μπορεί να αξιολογήσει και να κάνει την επιλογή του χωρίς όμως να ξεχνά το σημαντικότερο: ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ δεν είναι ούτε Πρωθυπουργός ούτε ο Υπουργός των Οικονομικών. Θέλω να πω να ηρεμήσουμε λίγο, να ξεφορτώσουμε και να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους βάση.

Ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ είναι το άτομο που θα μπει μπροστά σε μια σκληρή προσπάθεια εναντίον της απολιτικοποίησης των νέων. Είναι εκείνος που θα προσπαθήσει να εμπνεύσει νέες και νέους να πορευθούν μαζί σ’ ένα ταξίδι που αξίζει. Εκείνος που θα προτείνει ένα διαφορετικό, ρεαλιστικό μονοπάτι, αντίθετο στις αδιέξοδες τηλεοπτικές νουθεσίες που οδηγούν την νεολαία στην μοιρολατρία, τον ωχαδερφισμό, τον χαβαλέ και την βία. Πλαστικοί τύποι, ατσαλάκωτοι που πιθηκίζουν ξύλινο λόγο, επαγγελματίες της πολιτικής, άχρωμα και άοσμα πλάσματα, κλώνοι ενός ξεπερασμένου συστήματος που έχει αποτύχει προκαλούν αδιαφορία και απέχθεια στον νεαρόκοσμο.

Καλείται λοιπόν η ΟΝΝΕΔ να παρουσιάσει στην κοινωνία έναν νέο άνθρωπο που θα διακρίνεται απ’ την ικανότητα να παθιάσει με το δικό του πάθος και άλλους νέους ώστε με κοινή δράση να αποτρέψουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο που τους απειλεί: τον κίνδυνο να ανεχτούν την σημερινή πραγματικότητα, είτε με τον συμβιβασμό είτε με την φυγή τους απ’ αυτήν.

Θεωρώ ότι ο Κώστας Χατζής είναι ο κατάλληλος να πετύχει κάτι τέτοιο.